در نوشته های قبلی مطالب مختصری پیرامون اصل خودشناسی بیان نمودیم و در اینجا به دنبال آن هستیم که به فلسفه و چرایی خودشناسی بپردازیم. به همین خاطر می توان چند مورد را در اهمیّت خودشناسی بیان نمود که عبارتند از:
۱). پرورش روح و روان انسان: همان گونه که می دانیم هر انسانی دارای دو بُعد روحانی و جسمانی می باشد و برای رسیدن به کمال لازم است که هر دوی این دو بُعد مورد دقّت قرار گیرند. و توجّه نکردن به هر یک از این دو مورد باعث فساد و انحراف می شود که ممکن است مسير انسان به سوي كمال را متوقف و يا كند مي كند.
خداشناسي در پرتو خودشناسی: قرآن شريف يكي از راه هاي خودشناسي را سير در أنفس و آفاق معرفي كرده است. خداوند متعال در قرآن کریم می فرمایدمي فرمايد: وَ فِي الْأَرْضِ آياتٌ لِلْمُوقِنِينَ وَ فِي أَنْفُسِكُمْ أَ فَلا تُبْصِرُونَ(1) يعني «و در زمين آياتي براي پويندگان يقين است و در وجود شما نيز آياتي است آيا نمي بينيد.»
3). شناخت امیال درونی و باطنی انسان: دارای أمیال درونی، احساسات و عواطف می باشد. یکی دیگر از فواید خودشناسی این است که انسان با باطن خود و أمیال خود آشنا می‌شود و می‌تواند در مسیر صحیح و درست از آنها استفاده کند.
الذاريات: 21و20.
==================================
برای مشاهده ی مطالب بیشتر
خودشناسي از ديدگاه قرآن و روايات
آثار خودشناسی
