خشم مقدس
نادیده گرفتن عظمت حضرت زهرا (س) به جهت تبرئه ظلم کنندگان به حضرت
با مراجعه به مهمترین و صحیح ترین کتاب حدیثی اهل سنت یعنی صحیح بخاری و صحیح مسلم مشخص می‌شود که حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از خلیفه اول خشمگین بوده و تا زمان شهادتش از او راضی نشد؛ وقتی که ابوبکر با تمسک به حدیث «ما انبیاء ارث نمی‌گذاریم، هر چه از ما بماند، صدقه است.» که ادعا کرد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) شنیده است، از دادن ارث به حضرت زهرا (سلام الله علیها) امتناع کرد.(1)
قیام حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و خشم حضرت بر خلیفه اول و دوم، بزرگان اهل سنت را به زحمت انداخته است؛ زیرا از طرفی حدیث مذمت شدید اذیت کنندگان فاطمه (سلام الله علیها) متواتر و قطعی است و از طرفی روایات خشم حضرت بر آن دو خلیفه را که از مقدسات اهل سنت هستند، معتبر و صحیح است؛ لذا عده‌ای از آنها به توجیهات بسیار واهی و سبک روی آورده‌اند، چنانکه ابن کثیر دمشقی می‌گوید:
«فاطمه (سلام الله علیها) انسانی است غیر معصوم که بر ابوبکر غضب کرد و تا هنگام مرگ با او صحبت نکرد.»(2)
جای بسی شگفتی است که به جای فهم عظمت حضرت فاطمه (سلام الله علیها) از سخن متواتر و مشهور پیامبر (صلی الله علیه و آله) که فرمود، خشم فاطمه (سلام الله علیها) مساوی با خشم من و خدا است، این عالم اموی به تحقیر حضرت فاطمه (سلام الله علیها) و خشم حضرت دست می‌زند؟!
اگر فاطمه (سلام الله علیها) بشر عادی بود، پس چه فرقی بین او و دیگران بود که پیامبر (صلی الله علیه و آله) تنها خشم او را مساوی با خشم خود و خدا دانست، نه خشم دیگران را؟!
چگونه می‌شود که خشم بشر عادی، ملاک خشم پیامبر معصوم و خشم خدا شود؟!
پی‌نوشت:
1. «فَغَضِبَتْ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ فَهَجَرَتْ أَبَا بَكْر، فَلَمْ تَزَلْ مُهَاجِرَتَهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ.» صحيح البخاری، بخاری، دار ابن كثير، ج3، ص1126، ح2926.
«فَهَجَرَتْهُ فَاطِمَةُ، فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى مَاتَتْ.» صحيح البخاری، بخاری، دار ابن كثير، ج 6، ص2474، ح6346.
«فَوَجَدَتْ فَاطِمَةُ عَلَى أَبِي بَكْر فِي ذَلِكَ - قَالَ - فَهَجَرَتْهُ فَلَمْ تُكَلِّمْهُ حَتَّى تُوُفِّيَتْ.» صحيح البخاری، بخاری، دار ابن كثير، ج4، ص1549، ح3998 و صحيح مسلم، مسلم نیشابوری، ج5، ص154، ح4471.
«فغضبت فاطمه(ع) علی ابی بکر و هجرته، فلم تکلمه حتی ماتت.» السنن الکبری، بيهقی، دار الكتب العلمية، ج6، ص489 و 490، ح12732 و ح12734.
2. «فَحَصَلَ لَهَا- وَهِيَ امرأة من البشر ليست براجية الْعِصْمَةِ- عَتْبٌ وَتَغَضُّبٌ وَلَمْ تُكَلِّمِ الصِّدِّيقَ حَتَّى ماتت». البدایه والنهایة، ابن كثير، دار الفكر، ج5، ص249.
