شاید دستگاه عزای امام حسین علیه السلام وسعت فراوانی داشته باشد، اما:
آن مجلسی که به ندای هل من ناصر امام لبیک می گوید و امام را در دست یابی به هدفش یاری می کند،
مجلسی که مانند خودِ امام حسین (ع) به دنبال جهل زدایی است،
مجلسی که تنها امویان و جنایت هایشان در کربلا را نمی بیند، بلکه حماسه امام و مبارزه با جهل مردمان را هم نشان می دهد،
مجلسی که تنها برای گریه نیست، بلکه متحول هم میکند،
مجلسی که در انتهای آن مخاطبانش علاقمند به خدا و گریزان از گناه میشوند،
حتماً چنین مجلسی منزلتی متفاوت خواهد داشت.