فمینیست‌های لیبرال برای تحقق عدالت جنسیتی از «برابری قانون» در حق زن و مرد دفاع می‌کنند. آنان معتقدند زنان و مردان در حقیقت وجودی خود متساوی هستند و در طول تاریخ بی‌جهت در حق آن‌ها ظلم و تبعیض روا شده است؛ بنابراین نباید برای آن‌ها حقوقی متمایز نسبت به مردان قائل شد و قوانینی مختلف با قوانین حاکم بر مردان را در حق آنان وضع نمود.
این دیدگاه به‌رغم توجه به نکاتی ارزنده ـ مثل برابری زن و مرد در گوهر انسانیت و لزوم پرهیز از تبعیض در حق زنان ـ نمی‌تواند به‌صورت کامل پذیرفته شود زیرا «برابری حقوقی» گاهی به ظلم منجر می‌شود؛ زنان گاهی حقوقی دارند که مردان ندارند نظیر حق استفاده از مرخصی کاری برای زایمان بنابراین نمی‌توان به‌صورت مطلق «تساوی حقوق» را مطرح نمود.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «فمینیسم، تاریخچه، نظریات، نقد» نوشته نرگس رودگر و کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» نوشته استاد شهید مطهری.
مطالب مرتبط
برخورد عادلانه در قبال کار خانه زنان
