برخی فمینیست‌ها مانع بزرگ در مسیر تحقق عدالت جنسیتی را «خانواده» می‌دانند! خانواده است که زن را در نقش مادری و همسری محصور کرده و به دنبال آن سایر ظلم‌ها را در حق او تجویز نموده است! اگر زن از بند خانواده رها شود آنگاه می‌تواند استعدادهای خود را مانند مردان ظاهر کند و ارزش فراموش‌شده خود را به همه بنمایاند.
این دیدگاه متأسفانه از اهمیت فوق‌العاده خانواده برای فرد و جامعه غافل است! حقیقتاً اگر به این توصیه عمل شود و نظام خانواده از بین رفته و افراد جامعه را انسان‌هایی تشکیل دهند که در دامن مادر و پدر تربیت‌نشده‌اند آنگاه باید هر نوع بی‌اخلاقی و فسادی را در این جامعه به انتظار نشست! حقیقت این است که اولین و مهم‌ترین نهادی که موجب تربیت صحیح افراد جامعه می‌گردد خانواده است.[1]
[1] برای مطالعه بیشتر ر.ک: کتاب «فمینیسم، تاریخچه، نظریات، نقد» نوشته نرگس رودگر و کتاب «نظام حقوق زن در اسلام» نوشته استاد شهید مطهری و کتاب «هویت و نقش های جنسیتی» نوشته محمدرضا زیبایی نژاد.
