یکی از اصولی که باید برای بهره‌مندی از تجارت و کسب عادلانه به‌صورت جدی مدنظر قرار دهیم این است که نباید کسب‌وکار و دادوستد ما عاری از کارهای شایسته و افعال نیک باشد. کافی است وجدان خود را قاضی کنیم و ببینیم در کسب‌وکار آیا تنها به دنبال منفعت و سود شخصی هستیم و یا اینکه در کنار این مسئله به ترویج رفتارهای انسانی و اخلاقی نیز التزام داریم؟!
نمونه روشنی از بدرفتاری اخلاقی در کسب‌وکار و دادوستد رواج نزول‌خوری و ربا است! ربا صرف‌نظر از اینکه ازنظر شرعی و فقهی حرام مسلم است ازنظر اخلاقی و وجدانی نیز کار بسیار ناشایستی است؛ اینکه سرمایه‌دار پول به فقیری بدهد تا به زخم خود بزند و فقیر بیچاره برای بازگرداندن آن دچار مشکلات بیشتری بشود و از چاله به چاه بیفتد و در این میان آن سرمایه‌دار بی‌انصاف روزبه‌روز فربه‌تر ثروتمند‌تر شود انصافاً کار بسیار ناشایست و غیرعادلانه‌ای است. آری ربا حرام شده است تا کار شایسته و پسندیده تعطیل نشود.[1]
[1] برداشتی از من لا یحضره الفقیه ج 3 ، ص 566 ، ح 4936.
