آثار اعتقاد به قضا و قدر
در پایان بحث قضا و قدر خوبه که به آثار اعتقاد به این موضوع هم بپردازیم:
البته این اعتقاد درجه ارزشمندی از معرفت خدا محسوب میشه و موجب تکامل عقلی انسان هم هست. اما ما در نظر داریم به آثر عملی اون اشاره کنیم.
اول اینکه:
اگر کسی حوادث جهان رو تابع اراده حکیمانه خدا بدونه در حوادث ناگوار ترسی به خودش راه نمی ده و بی تابی نمی کنه و همه این مصیبت ها رو جزیی از نظام حکیمانه خداوند متعال می دونه.
در نتیجه فضیلت هایی مثل صبر و تسلیم و رضایت به رضای خدا درش تقویت میشه.
دوم اینکه:
اگر کسی چنین اعتقادی داشته باشه؛ اگر نعمتی بهش برسه غرق خوشی ها نمیشه و از غرور و سرمستی خودش جلوگیری می کنه و با نعمتی که خدا بهش داده فخر فروشی نمی کنه.
البته در آیات شریفه قرآن هم به این آثار ارزنده اشاره شده.[1]
اما باید مراقب باشیم که برداشت اشتباه از بحث قضاء و قدر الهی موجب سستی و تنبلی و کاهلی ما نشه و همیشه به این نکته توجه داشته باشیم که سعادت و شقاوت ما در آخرت بستگی به افعال اختیاری خودمون توی همین دنیا داره.[2]
[1] سوره حدید/۲۲و۲۳
[2] سوره بقره/۲۸۶
