مرســـــــلون

آثار صدق و راستگویی آثار ارزنده هر پدیده ای بستگی به ارزش و اهمیت آن دارد و چون راستی از اهمیت بالایی برخوردار است، پیامد های اررزشمند و نیکویی دارد که برخی از آنها به شرح زیر است: همراهی باخدا امام باقر (ع) فرمود: «أَلَا فَاصْدُقُوا فَإِنَ‏ اللَّهَ‏ مَعَ‏ الصَّادِقِين‏»[1] «آگاه باشید! راست بگویید که خدا باراستی است.» پاکی کردار امام کاظم فرمود: «مَنْ‏ صَدَقَ‏ لِسَانُهُ‏ زَكَى‏ عَمَلُه‏»[2] «کسی که زبانش راست بگوید، کردارش پاک می شود.» نجات و سلامتی امیرالمؤمنین (ع) فرمود: «عَاقِبَةُ الصِّدْقِ‏ نَجَاةٌ وَ سَلَامَة»[3] «فرجام راستگویی، نجات وسلامت است.» بزرگی مقام از امیرالمؤمنین (ع) روایت شده که فرمود: «عَلَيْكَ‏ بِالصِّدْقِ‏ فَمَنْ‏ صَدَقَ‏ فِي‏ أَقْوَالِهِ‏ جَلَ‏ قَدْرُه‏»[4] «برتوباد به راستگویی، زیرا کسی که در گفتارش صادق باشد، مقام و منزلتش بزرگ می شود.» خیر دنیا و آخرت علی (ع) فرمود: «اَرْبَعٌ مَنْ اُعْطِیَهُنَّ فَقَدْ اُعْطىَ خَیْرَ الدُّنْیا وَ الآْخِرَةِ: صِدْقُ حَدیثٍ وَ اَداءُ اَمانَةٍ وَ عِفَّةُ بَطْنٍ وَ حُسْنُ خُلُقٍ»[5] «چهار چیز است که به هر کس داده شود خیر دنیا و آخرت به او داده شده: راستگویى، امانتدارى، حلال خورى و خوش اخلاقى.» پاداش اخروی قرآن کریم می فرماید: «قالَ اللَّهُ هذا يَومُ يَنفَعُ الصّادِقينَ صِدقُهُم لَهُم جَنّاتٌ تَجري مِن تَحتِهَا الأَنهارُ خالِدينَ فيها أَبَدًا رَضِيَ اللَّهُ عَنهُم وَ رَضوا عَنهُ ذلِكَ الفَوزُ العَظيمُ»[6] «خداوند می فرماید: امروز روزی است که راستی راستگویان به آنها سود می بخشد، برای آنها با غهایی از بهشت است. که آب از زیر درختان آن جریان دارد و جاودانه و برای همیشه در آن می مانند، خداوند از آنها خشنود و آنها از او خشنود خواهند بود و این رستگاری بزرگی است.» بنابراین آیه شریفة و احادیث ائمه معصومین (ع)، آنان که مسئولیت و رسالت خود را انجام دادند و در دنیا، در گفتار و کردار صادق بوده و جز راه صدق و دوستی را نپیمودند از کار خود بهره کافی خواهند برد و به رستگاری دنیا و آخرت که خشنودی خدای سبحان است دست خواهند یافت. [1]. 

مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏(1403هـ ق) بحار الانوار، ج 69، ص260. [2]. همان، ج75، ص 303. [3]. ليثى واسطى، على بن محمد(1376هـ ش)عيون الحكم و المواعظ، ص339، حدیث5773. [4]. تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد(1410هـ ق)غرر الحكم و دررالکلم، ص 446. [5]. همان، ص124، حدیث2142. [6]. مائده/119.