آثار و عواقب اجتماعی ارتکاب گناه و ترک واجبات( بخش پنجم) 5)
فساد در جامعه:
یکی از آثار ارتکاب گناه و عدم پای بندی به احکام الهی رواج بی بندباری و از بین رفتن حد و مرزهای دینی در بین مردم و در نتیجه رواج فساد در جامعه است. زمانی که افراد از انجام گناه ابائی نداشته باشند و خود را در انجام محرمات در هر زمان و مکانی که می خواهند، آزاد ببینند، به مرور زمان حیا و آبرو در بین افراد کم ارزش شده و ارتکاب گناه و معصیت ارزشمند می شود. با رواج فساد در سطح جامعه، ارزشها و هنجار ها، جای خود را به ناهنجاریها و ضد ارزشها می دهند.
نکته ی سیاه این نوع جوامع قرآن می فرماید: «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ».[1]
فساد در دریا و خشکی به خاطر کارهای که مردم انجام داده اند ظاهرشد. این نیست مگر نتیجه آسیب پذیری انسان در دور بودن از اخلاق شایسته و انجام دادن گناهان مختلف، پس از اعمال خود غافل نباشیم که علاوه بر مشکلات شخصی، جامعه را هم به فساد می کشیم.
6) گرفتار عذاب های مختلف شدن: یکی دیگر از آثار ارتکاب معاصی گرفتار شدن به عذاب های مختلفی است که افراد گناهکار دچار آن می شوند. برخی از این عذابها عبارتند از: الف) غرق شدن «کَذَّبُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ فَأَهْلَکْنَاهُمْ بِذُنُوبِهِمْ وَأَغْرَقْنَا آلَ فِرْعَوْنَ ».[2]
آیات الهی را تکذیب کردند پس به خاطر گناهانشان آن ها را هلاک کردیم و آل فرعون را غرق کردیم. «مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا».[3]
به خاطر گناهانشان (قوم نوح) غرق شدند.
ب) با خاک یکسان شدن و در هم کوبیدن قرآن در مورد قوم صالح می فرماید: «فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا».[4]
آن ها او را تکذیب کردند و شتر را پی کردند و کشتد از این رو پروردگارشان آن ها و سرزمینشان را به خاطر گناهشان درهم کوبید و با خاک یکسان و صاف کرد. ج) سنگ باران شدن و... قرآن درباره قوم لوط می فرماید: «وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِینَ».[5]
و چنان بارانی (از سنگ) بر آن ها فرستادیم( که آن ها را در هم کوبیده و نابود ساخت) پس بنگر سرانجام کار مجرمان چه شد. و در جای دیگر می فرماید: «فَجَعَلْنَا عَالِیَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ سِجِّیلٍ».[6]
پس شهر و آبادی آن ها را زیر و رو کردیم، بالای آن را پایین قرار دادیم و بارانی از سنگ بر آن ها فرو ریختیم. و خلاصه اینکه: «فَکُلا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الأرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ».[7]
و ما هر یک از آنان را به گناهشان گرفتیم بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم(قوم لوط) و بعضی از آن ها را صیحه آسمانی فرو گرفت و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم(قارون) و بعضی را غرق کردیم(قوم نوح، فرعون) خداوند هرگز به آن ها ستم نکرد ولی آن هاخودشان بر خودشان ستم می کردند.
پی نوشت:
[1] . روم/41
[2] . انفال/54
[3] . نوح/25
[4] . شمس/14
[5] . اعراف/84
[6] . حجر/74
[7] . عنکبوت/40
