آثار توکل در روایات
بر اساس قانون کلی نظام آفرینش؛ همه رفتارها وکنش و واکنش های انسانی، همچنین اعتقاداتش در سرشت وسرنوشت او تاثیر وضعی دارند. «توکل» کردن به خداوند از روی اعتقاد صحیح هم از این قاعده کلی مستثنی نیست.
با کنکاش در منابع حدیثی می توان آثار قابل توجه و تاثیرگذار آن را دریافت. این آثار به طور کلی در دو بعد درونی(درون انسان) و بیرونی(عالم خارج از وجود انسان) قابل تقسیم هستند. البته ممکن است این آثار خودشان منشاء تاثیرات بیرونی و درونی باشند و یا از یک نظردرونی و از نظر دیگر بیرونی قلمداد شوند:
آثار درونی:
برخی از آثار «توکل» در وجود انسان متوکل تحقق پیدا می کنند مانند:
به قدرت و قوت رسیدن، دست یابی به همت عالی، ضایع نشدن، نترسیدن از غیر خدا، نیل به فوز و رستگاری، امنیت یافتن در پناهگاه امن خداوند، برخورداری از هدایت خداوندی، افزایش استقامت در برابر سختیها و آسان شدن سختیها، رسیدن به حقیقت و مقصود مطلوب، سامان یابی و درست شدن امور، کسب شادی و نشاط در زندگی، به عزت و بزرگی رسیدن، با تقوای گشتن، نجات از بن بست های دنیوی، آرامش و اطمینان خاطر یافتن، حصول قوت قلب، ذلیل نشدن، به فتح و پیروزی رسیدن.
آثار بیرونی:
در روایات اهل بیت ^ به برخی از آثار «توکل » که در عالم خارج از وجود انسان ظاهر می شوند، اشاره شده است مانند:
شکست نا پذیری، فراهم شدن اسباب و وسيله ها در زندگی، مصون ماندن از مکر و حیله دشمنان، توکل به مثابه حرز خداوند در برابر دشمنان، به راحتی و وسعت و كرامت رسیدن، نجات از چنگال وسوسه ها و شبهات، مصون ماندن از ضرر و زیان، بی نیازی از غیر خدا، توکل سبب نجات از بدیها و گرفتاریها، رزق و روزی بی حساب داشتن، برخوردار از یاری خداوند، تحت حفاظت الهی قرار گرفتن و کفایت وکفالت خداوند از این قسم هستند.