یکی از نکات مهم در جریان دعوت حضرت سلیمان از ملکه سبا، نوع مواجههی او و مردان قومش در پاسخ به دعوت حضرت سلیمان است. حضرت سلیمان گزارشی از هدهد در مورد زنی دریافت میکند که حاکم یمن است و به جای خدا خورشید را میپرستند. سلیمان برای دعوت او نامه تندی مینویسد و میگوید: «إِنَّهُ مِنْ سُلَيْمَانَ وَ إِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ. أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ» توصيه من اين است كه نسبت به من برتري جويي نكنيد، و به سوي من آييد در حالي كه تسليم حقّ هستيد!
هدهد نامه را به او میرساند. ملکه بعد از دیدن نامه، لحن آن و شناختی که نسبت به حضرت سلیمان پیدا میکند با قوم خود مشورت میکند: «قَالَتْ يَا أَيُّهَا الْمَلَأُ أَفْتُونِي فِي أَمْرِي مَا كُنْتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّىٰ تَشْهَدُونِ»
اي اشراف! نظر خود را در اين امر مهمّ به من بازگو كنيد، كه من هيچ كار مهمّي را بدون حضور (و مشورت) شما انجام ندادهام!
پاسخ ملأ این است: «نَحْنُ أُولُوا قُوَّةٍ وَ أُولُوا بَأْسٍ شَدِيدٍ..»
ناراحت مباش! ما داراي نيروي كافي و قدرت جنگي فراوان هستيم..
پاسخی که مردان قوم به او میدهند حکایت از روحیهی مردانه و جنگاوری آنها دارد. در واقع مردان از ساحت قدرت سخت که حوزه قدرت مردانه است قصد ورود به ماجرا و پاسخ به سلیمان را دارند.
وقتی ملکهی سبا پاسخ آنها را میشنود میگوید: «...إِنَّ الْمُلُوكَ إِذَا دَخَلُوا قَرْيَةً أَفْسَدُوهَا وَ جَعَلوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّة..» پادشاهان هنگاميكه وارد منطقه آبادي شوند آن را به فساد و تباهي ميكشند، و عزيزان آنجا را ذليل ميكنند...
ملکهی سبا با رد نظر آنها و به منظور راستیآزمایی این دعوت، با بهرهگیری از تدبیر زنانه و قدرت نرم، اینگونه پیشنهاد میدهد: «وَ إِنِّي مُرْسِلَةٌ إِلَيْهِمْ بِهَدِيَّةٍ فَناظِرَةٌ بِمَ يَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ»و من هديه گرانبهايي براي آنان ميفرستم تا ببينم فرستادگان من چه خبر ميآورند.
در این ماجرا به وضوح نقش جنسیت در چگونگی تصمیمگیری نسبت به مسائل را میتوان مشاهده کرد. زمانیکه زن بتواند تدبیر زنانه خود را به اجتماع تزریق کند و در نگاههای مردانه هضم نشود، میتوان گفت موفق عملکرده است، چرا که هویت زنانهی خود را محفوظ داشته و فکر و عقلانیت خود را در خدمت بهبود زندگی و جامعه قرار داده است. به عبارت دقیقتر یکی از اصول کلی که در مورد زنان همواره باید به آن توجه داشت، عدم فاصله گرفتن زن از زنانگی در موقعیتهای فردی، خانوادگی و اجتماعی است.