دانشجو بود و پرکار ؛ اما موضع سیاسی اش...! امضاها و بیوگرافی هایش در فضای مجازی همه یک جمله تکراری بود: "زنده باد رضاخان" !
یکبار که به طور اتفاقی او را در یکی از مهمانیهای فامیلی دیدم، فرصت راغنیمت شمردم و بعد ازصرف شام رفتم پیشش. بعد از احوالپرسی سر بحث را با یک شوخی بازکردم و گفتم: راستی دعات مستجاب شد؟
با تعجب و خنده گفت: کدوم دعا؟
من هم کمی خنده چاشنی لحنم کردم وگفتم: زنده شدن و زنده موندن رضاخانو میگم دیگه!
خندید اما ملقمه ای از اندکی خشم و سرخی در چشمانش ظاهر شد. قبل از اینکه سرِحرفهایش باز شود و زمین و زمان را به هم بدوزد تا ثابت کند انقلاب هیچ نکرده بلافاصله به اوگفتم:ناراحت نشو عزیزدلم! ولی یه سوال تو ذهنم ایجاد شده؛شما که دانشجوی این مملکتی چطور نمی دونی سرعتِ رشدِعلمی جمهوری اسلامی بعد از انقلاب اسلامی نه تنها از دوره ی سرافکنده کن رضاخان، بلکه از همه ی کشورهای جهان امروز بالاتره؟رتبه اول جهان، باورت میشه؟
مهمتر از این سرعت توسعه یافتگیه، چندوقت پیش آمار سازمان ملل متحد رو میدیدم که نشون میداد ایران رتبه سوم جهان از بین 182کشور رو در سرعت توسعه یافتگی داره. میدونی این چقدر فوق العاده ست؟ توسعه یافتگی شاخص سنجش پیشرفت کشورها درزمینه های مختلفه. این یعنی دور نیست به برکت همین انقلاب نوپا درصدر توسعه یافته ترین کشورهای جهان قراربگیریم.
سریع گوشی ام را درآوردم و یکی یکی عکسهای اسکرین شاتم از آمارهای معتبر را که از قبل در گوشی داشتم نشانش دادم.
حس غرور و افتخارش را به راحتی میشد در برق چشمانش دید اما با جمله «برام بفرست دقیقتر ببینم» خواست این افتخار را پنهان کند ودقیقتر دیدنش هم یک هفته طول کشید اما نهایتا حذف امضایش و استیکردسته گلی که در جواب عکسها فرستاد یک دنیا برایم ارزش داشت.
