بسیار سفارش شده که قرآن بخوانیم و در مفاهیم آن تدبّر کنیم و این‌گونه نباشد که لقلقۀ زبان باشد.
با تأمّل و دقّت در قرآن کریم به آیاتی بر می‌خوریم که اشاره به امام حسین (علیه السلام) و واقعۀ عاشورا به تَبَعِ آن، حقانیت این وجود مبارک دارد.
شاید اوّلش تعجب کنید و بگویید ما این همه قرآن خوانده‌ایم ولی تا به حال به آیه‌ای دربارۀ امام حسین (علیه السلام) بر نخورده‌ایم و اساساً مگر قرآن درباره آن حضرت هم چیزی گفته است؟!
اما واقعیت این است که بسیاری از معارف حقّۀ اسلامی و ولایت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) در قرآن آمده است ولی از آنجایی که ما معمولاً سطحی‌نگر هستیم در مفاهیم آن آیات دقّت نکرده‌ایم و از تفاسیر و شأن نزول آیات غافل بوده‌ایم. علاوه بر این بر اساس روایات، قرآن غیر از این معانی ظاهری دارای معانی باطنی متعددی است و تا هفت بطن و گاهی بیشتر نیز برای آن ذکر شده است.
از جمله درابتدای سورۀ فجر آمده ِاست:
*وَالْفَجْرِ وَلَیالٍ عَشْرٍ...* که اشاره به شب‌های ده‌گانه و عاشورا دارد. در انتهای این سوره نیز مُراد از «نفس مطمئنه» به گفتۀ مفسّران در این آیه امام حسین (ع) و اصحاب و شیعیان آن حضرت است.
برای مطالعۀ بیشتر به منابع زیر مراجعه نمایید:
تفسیر المیزان.
تفسیر مجمغ البیان.
تفسیر عیاشی.
https://www.yjc.ir/fa/news/6408849
مقالات، ج۱، ص۵۳، برگرفته از مقالۀ «امام حسین در قرآن»
