برخی از قائلین به معاد جسمانی بر این باورند، بعد از اینکه انسان از دنیا رفت، روزی خواهد آمد که انسان ها سر از خاک بر می آورد و از قبر خارج می شود و با بدنی که در دنیا داشته به سوی محکمه عدل الهی حرکت می کند. ولی حقیقت آن است که این سخنی ناصواب است زیرا با این تصور از معاد تحقق معاد از محالات می باشد و با عقل و نقل در تعارض است. زیرا معاد اگر چه از واقعیات و از اصول دین است ولی با این جسم خاکی نیست.
شهیدمطهری در این باره می گوید: «آنها به گونه ای معاد راترسیم می کنند که اشکالات متعددی متوجه آنان می شود،به این معنی که آنها معتقدند هیچ فرقی بین دنیا و آخرت نیست غیر از دفعه دوم بودن،یعنی همین وضع زندگی ای که شما امروز دارید می بینید،همین خورشید در وضعی که هست،ماه در وضعی که هست،زمین در وضعی که هست،همین عالم مجموعا در وضعی که هست،همینها بار دیگر با همین نظامات و با همین خصوصیات تکرار می شود،فرقش با حالا این است که آن دفعه دوم است و این دفعه اول.ما یک دفعه الان وجود داشتیم،دفعه دیگر هم بعد وجود پیدا می کنیم.از جمله اینکه اگر آخرت عین این دنیا است وهیچ تفاوتی با این دنیا ندارد پس چرا در این دنیا پیری و مردن هست و در آنجا پیری و مردن نیست؟ چرا در اینجا تکلیف هست و در آنجا تکلیف نیست؟ چرا آنجا جاودانی است؟ اگر این عالم عین آن عالم است و آن عالم عین این عالم،پس چرا این چیزهایش فرق می کند؟ چرا خدا در آنجا مردم را مکلف نمی کند که بار دیگر او را اطاعت کنند و در آنجا لیاقت سعادت پیدا کنند». [1]
بنابراین با این اوصاف از عالم آخرت و بر فرض اینکه بدن محشور در قیامت عین بدن موجود در قبور باشد گویا قیامتی برپانشده است، بلکه همین دنیا تکرار شده است [2] که این مخالف با حکمت خداوند در رابطه با معاد است.
نویسنده: مجتبی محیطی
پی نوشت:
[1]. مرتضی،مطهری،معاد،ص178
[2]. سید جلال الدین،آشتیانی،شرح بر زادالمسافر،ص45
