آیا فقیرانه زندگی کردن ، دستور اسلام است؟!
شخصی به نام سفیان ثوری که از فقهای اهل تسنن است و صوفی بود یعنی گمان می‌کرد که سنت پیامبر در اعراض از دنیاست ، معاصر امام صادق علیه السلام بود .....
روزى سفیان بر آن حضرت وارد شد و دید امام علیه السلام لباس سفید، لطیف و زیبایى پوشیده‌اند ، اعتراض کرد و گفت:
یابن رسول الله سزاوار نیست که خود را به دنیا آلوده سازى و این شایسته ی شما نیست ....!!!
امام صادق علیه السلام فرمودند :
رسول خدا در زمانى و جایى زندگى مى کرد که فقر و تنگدستى زیاد بود و عامه ی مردم از داشتن وسایل و لوازم اولیه زندگى محروم بودند پس اگر در زمانى وسایل و لوازم رفاه فراهم شد دیگر دلیلى براى آن طور زندگى نیست، بلکه سزاوارترین مردم براى استفاده از موهبتهاى الهى، مسلمانان و صالحانند نه دیگران.
بسیار رایج است در بین مردم که اشخاص متدین را انسانهایی ساده لوح ، بیکار و دور از دنیا و فقیر می‌دانند و دلیلش را تدین شخص می دانند ؛ این در حالی است که دین ، انسان را به کار امر کرده و از ساده لوح بودن نهی کرده و به زیرک بودن دستور داده و در صورت مال و ثروت داشتن ، منعی از استفاده ی حلال و صحیح وجود ندارد.....
منبع: چهل داستان ، اکبر زاهری ، صفحه ی ٨ و ٩
