إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ ... ( سوره احزاب آیه 33).
ابو بكر حارثى با اسناد از ابو سعید [خدرى] روایت مى كند كه این [قسمت از] آیه درباره پنج تن یعنى پیغمبر (صلَی الله علیه وآله) و على و فاطمه و حسن و حسین (علیها السلام ) نازل گردیده است.
ابو سعید نضوى با اسناد از عطاء بن ابى رباح و او به یك واسطه از ام سلیم [طبق روایت شیعه: ام سلمه] روایت مى كند كه پیغمبر (صلَی الله علیه وآله) در خانه ام سلمه بود، فاطمه با دیگى سنگى آمد كه در آن خزیره [نوعى آش] بود. پیغمبر (صلَی الله علیه وآله) فرمود: شوهرت و دو پسرت را هم صدا كن. على و حسن و حسین (علیها السلام ) نیز آمدند و همه از آن غذا خوردند و پیغمبر (صلَی الله علیه وآله) در بسترش روى كساى سیاه رنگ قرار داشت. ام سلیم گوید: من در حجره نماز مى خواندم، این آیه، نازل گردید:
«خداوند مى خواهد از شما اهل البیت پلیدى را دور كند و به تمام معنا پاكیزه تان سازد.»
ام سلیم گوید: پیغمبر (صلَی الله علیه وآله) گوشه كسا را گرفت و بر ایشان پوشانید و دست به دعا بر افراشت كه:
«خدایا اهل بیت من و ویژگان من اینانند، از اینان پلیدى را دور ساز و به تمام معنا پاكیزه شان كن.» ام سلیم گوید: من سر درون خانه كرده پرسیدم: «یا رسول اللّه (ص) من هم هستم؟ فرمود: انك الى خیر، انك الى خیر» (تو به سوى خیر و خوبى هستى، یا این كه: تو برو به سلامت!
