إطاله ی کلامی در باب انتخابات
در بین نامزدهای انتخابات، ما با چند دسته از افراد مواجه میشیم:
بعضیا نظریه پردازهای خوبی هستن و حرفای خوبی میزنن، در ظاهر هم متدین و متعهد به نظام به نظر میان -باطنشون رو هم که خدا میدونه- ولی در مقام عمل مدیران توانمندی نیستند، یا توانمندیشون در مدیریت یک تشکیلات کوچک یا حیطه ی خاصه . اینا نه می تونند عوامل زیر دستشون رو مدیریت کنند و نه طرح های مفید رو اجرایی. به همین دلیل برای رفع نا توانیشون زود به آدمای فعال دور و برشون اعتماد میکنن، بعد یه مدتم کلا منکر وعده هاشون میشن و شروع می کنن به فرافکنی و ناکارآمدی هاشون رو گردن این و اون میندازن. کلی هم نفوذی و مفسد اقتصادی از زیر چترشون در میاد. با این افراد مملکت پیش میره ولی پِت پِت کنان. اینا ضررشون بیشتر از منفعتشونه.
فرض در مورد این افراد منافق و نفوذی نبودن خودشونه که البته ممکنه همین هم خلافش ثابت بشه.
بعضی دیگه، مدیران خیلی فعال و پر تحرکی هستن اما آدمای فهمیده و عاقلی نیستند. این ها هم در ظاهر متدین و متعهد به نظام به نظر میان -باطنشون رو هم که خدا میدونه- . نشونه ی این آدما سعیشون در عوام فریبی و شعارهای پوپولیستی و مغالطه ست. این گروه معمولا به راحتی زیر چتر نفوذی های متملّق قرار می گیرن و پس از مدتی میزنن جاده خاکی و به سمت انجام طرح هایی میرن که فقط خودی نشون بدن حتی اگه اون طرح غلط باشه. اینها در عین حال که فهم پاییینی دارن، خودشون رو همه چی دان می دونن و چون جاهل و خودرأی و خودشیفته و در عین حال فعال هستن، عملا مملکتو نابود می کنن. اگرچه با وجود این آدما نیاز به نفوذی نیست، اینا خودشون ندانسته - شایدم دانسته -کارهارو مطابق میل دشمن پیش می برند.
برخی دیگه، هم اهل دانش و تفکرن و هم مدیر و پر تحرک آمّا مشکلشون اینه که تعهد دینی ندارن و پایبند به نظام نیستن. اینا دیگه خیلی ترسناکن چون رسما خودشون براندازند.
دسته ی دیگه اونایی هستن که هم خوش فکرند، هم مدیر - در عرصه های مختلف کلان_ پرتلاشن و متدین، مؤمن اند و متعهد به ارزشهای نظام . اینا آدمایی هستند که نه که نشه، میشه، ولی سخت میشه تو دستگاهشون نفوذ کرد و اگرم بشه کار زیادی ازشون بر نمیاد. چون طرفشون کار بلد و حواس جمعه .
اگه دقیق تر بشیم، میشه به این دسته بندی گروه های دیگه ای هم اضافه کرد ولی موارد بارزش همیناییه که گفتم.
اینم که یه کسی کاندیدا بشه که همه چی تموم باشه و در کنارش جشن بای بای نفوذی ، گودبای مفسد اقتصادی، خداحافظ تحریم یا جشن ما چقدر خوشبختیم بگیریم و سرود ما چقدر خوشحالیم بخونیم و سلام کنیم بر اسلام ناب محمدی ص، از سرتون بیرون کنید. این آرزو فقط با ظهور امام زمان عج محقق میشه إن شاء الله . خلاص
خب ، پس یعنی رأی ندیم؟
چرا، اگه خوب خونده باشی میفهمی که باید رأی بدی، خوبم رأی بدی
اونوقت چجوری باید تشخیص بدیم کی به کیه؟
اینجوری:
1.سوابقشون - تحصیلات(میزان و محل گذراندن دوره تحصیلی و کسب مدرک)، مسئولیت های سابق و عملکردها، مواضع، مصاحبه ها و حرفای گذشته ، شخصیت ، گرایش و رویکرد فرهنگی،سیاسی، مذهبی و اقتصادیشون - رو دقیق بررسی کنیم.
2. اطرافیانشون - قبل از انتخابات و در زمان تبلیغات انتخاباتی- رو درست بشناسیم.
3. عملکردشون رو در زمان تبلیغات انتخاباتی خوب رصد کنیم. خیلی چیزا ازش میشه فهمید.
4. حرفا و طرحاشون رو خوب گوش بدیم، ببینیم اولا چقدر با دغدغه های واقعی مردم مطابقت داره، ثانیا چقدر جامع و فکر شده ست، ثالثا چقدر بوی اسلام و ارزشهای نظام رو میده، رابعا چقدر واقع نگرانه و عملیاتیه.
5. ببینیم دشمن نسبت بهش چه حالی داره: خنثی، حامی زیرپوستی، مخالف زیرپوستی، دشمن خونی
6. هر کی دم از اتحاد، آشتی ملی، برطرف کردن تحریمها ، مذاکره، إحیاء برجام و ... زد، دیگه بهش فکر نکنید. به قطع یا احمقه یا خائن.
تشخیص با شماست، باقیشم دیگه با خداست
اگه چند روز زحمت بکشی، وقت بذاری ، تحقیق کنی، خوب بشنوی، خوب ببینی، خوب فکر کنی، خوب مشورت بگیری و درست انتخاب کنی و رأی بدی، مجبور نمیشی چهار سال مصیبت بکشی و تحمل کنی، إن شاءالله
