سید ابن طاووس(ره) روایتی از وجود مقدس پیامبراعظم (صلی االه علیه وآله)در ابتدای کتاب لهوف نقل کرده که آن حضرت در مسجد مدینه داستان شهادت امام حسین(علیه السلام) را گفتند مردم گریه کردند. حضرت فرمودند:
اتبکونه ولاتنصرونه؟؟؟
آیا گریه می کنید ویاری اش نمی دهید؟؟؟
عزیزان من ! گریه برای امام عصر(علیه السلام) خوب است ؛ ولی مهم تر از گریه ، یاری دادن حضرت است. مانسبت به حضرت چند وظیفه داریم:
اول : اینکه باید نسبت به حضرت معرفت و شناخت پیدا کنیم.
طبیعی است معرفت ظاهری و شناسنامه ای ملاک نیست؛ مرادمعرفت باطنی ومعنوی است؛ به این معنا که باید در زندگی امام را حاضر وناظر ببینیم؛ چراکه او رکن عالم است ور کن اگر نباشد فرع نیز معنا ندارد. ما باید این مهم را بپذیریم واگر این مهم انجام پذیرفت؛ دیگر گناه نمی کنیم ودنبال مجالس گناه نمی رویم . این که الان در زندگی مشکل داریم و گناه می کنیم؛ علتش این است که امام را حاضر نمی بینیم. پس قدم اول شناخت امام است.