راه نجات
فَلَوْ لا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ «143» لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلى يَوْمِ يُبْعَثُونَ «144 صافات». پس اگر از تسبيح گويان نبود، تا روز قيامت در شكم ماهى مىماند.
«لَلَبِثَ»: به تحقیق می ماند
وقتی حضرت یونس به خاطر یک ترک اولی در شکم ماهی به زندان انداخته شد، خود را مستحق سرزنش دانست. برای جبران آن با توبه و تسبیح خداوند خود را نجات داد. اگر انسانی با زبان، قلم و رفتارش کاری کرد که مستحق سرزنش و ملامت باشد، راه نجاتش فقط در تضرع و تسبیح الهی است.
از این آیه می توان عمر طولانی امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف را ثابت کرد؛ زیرا ظاهر از «لبث» این است که انسان در فضائی مانند شکم ماهی که بسیار خطرناک است به اذن خدا می تواند تا آخر دنیا باقی بماند و همچنین آن حیوان هم تا آخر دنیا زنده بماند.