زمامداران عادل برای برپایی عدالت و ستاندن حقوق مظلومان از جماعت ظلم پیشه به‌شدت به حمایت توده مردم نیاز دارند. حق آنان این است که مردم آن‌ها را در این مهم تا پای جان حمایت کنند نه اینکه براثر تبلیغات سوء و تطمیع و فریبِ آنان که از عدل زمامدار در امان نیستند در مقابل او بایستند. این جملات تاریخ تلخ امامی را به ذهن می‌آورد که به دلیل شدت عدل ورزی در محراب مسجد جام شهادت را سر کشید و عالَمی را تشنه عدالت خود باقی گذارد. ای‌کاش مردم آن‌چنان‌که باید حقوق او را رعایت می‌کردند و در حق عادل‌ترین زمامدار ظلم نمی‌کردند![1] او و دیگر حاکمان اندک عدالت‌پیشه، در طول تاریخ، با مردم عادلانه برخورد کردند اما مردم عدالت را در حق آن‌ها برپا نداشتند.
[1] امام علی (ع): «اِذَا أَدَّتِ الرَّعِيَّةُ إِلَى الْوَالِي حَقَّهُ وَ أَدَّى إِلَيْهَا الْوَالِي كَذَلِكَ ... اعْتَدَلَتْ مَعَالِمُ الْعَدْلِ؛ هنگامی که مردم حق زمامدار را رعایت کنند و و زمامدار نیز حقوق مردم را رعایت کند نشانه های عدالت برپا می‌گردد» کافی، ج8، ص353.
