خالص کردن نیت برای جلب رضایت خدای متعال، از جمله مهم ترین الزامات فرار روی دانش پژوهان در مسیر علم آموزی می باشد.
در منطق قرآن و اهل بیت (علیهِم السَّلامُ) عمل هر کس براساس «شاکله»ی اوست:
قُل کُلِّ یَعمَلُ عَلی شاکِلَتِهِ. [1]
هر کس براساس شاکله ی خود عمل میکند.
و شاکله ی هر کس همان نیتی است که در انجام عمل دارد، لذا فرموده اند: یَعنی عَلی نِیَّتِهِ. [2] به عبارتی نیت عمل، روح و حقیقت آن را تشکیل میدهد. بر این اساس اگر کسی برای منفعت دنیا، دنبال کسب علم برود، هیچ بهره ی معنوی و اخروی از عمل خود نمی برد. امّا اگر نیتش را خالص گرداند، خیر دنیا و آخرت نصیبش میگردد.
----------
[1]: اسراء/۸۴.
[2]: کافی، کتاب الایمان و الکفر، باب الاخلاص، ح۴