*باورتان می شود ارتباط بین ظهور و اهل قبور؟*
در رؤیای شیرین خود به زمان ظهور می روم چه زیبا و دوست داشتنی است. امامت را بر منبری از نور ببینی. کنار سخنان شیرینش دو زانو بنشینی. شاگردی درسخوان برای درسش باشی. سپس لبخند رضایتش را ببینی و بفهمی از تو راضی است.
زمانی را تصور کردم حضرت با لب های معطر از ذکر خدا، با صدای دلنشینش قرآن بخواند و با هر آیه که به گوش شما می رسد، نورانی و نورانی تر شوی. اشک شوق از چشمانت سرازیر شود. پس از آن از پشت پرده ای از اشک، نور حضرت را بیشتر ببینی و بهتر درک کنی. همزمان قرآن خوانده شده توسط وجود نازنینش مرهم و شفایی بر دردهای روحی و جسمی مان باشد.
رؤیایی بس شیرین بود و قصد جداشدن از کالبد جسمم را نداشت، به هر سختی بود خود را رها کردم و به سخنی دلنشین از رئیس مکتب شیعه حضرت امام صادق(علیه السلام) چشم دوختم. چه جالب؟! تا به حال فکر می کردم شادی ظهور برای مؤمنین زنده از اهل زمین هست، امّا چه گواراست وقتی بدانی مؤمنینی هم که از دنیا رفته اند روز سرور و شادی شان است. قبرشان پر می شود از این سرور و بهجت. چه دلنواز و آرامبخش است چنین روزی.(1) کاش به همین زودی ها ظهورش امضاء شود و بیاید.
آمین یارب العالمین
*******************
(1)قال الصادق(علیه السلام): لَا يَبْقَى مُؤْمِنٌ مَيِّتٌ إِلَّا دَخَلَتْ عَلَيْهِ تِلْكَ الْفَرْحَةُ فِي قَبْرِه
امام جعفر صادق (ع) فرمودند: در وقت ظهور حضرتش، هیچ مؤمن از دنیا رفته باقی نمی ماند مگر آن که سرور و شادمانی قبر او را فرا می گیرد
بحار، ج ٥٢، ص ٣٢٨
#به_انتخاب_تو
#فرج
#اهل_قبور
