امام صادق عليه السلام فرمود: وقتى قائم آل محمد (عجّل اللَّه تعالى فرجه الشّريف)ظهور كند، واردِ دشتِ كوفه مى شود، با پاىِ خود زمينى را معيّن مى كند و با پاىِ خويش روى نقطه اى از زمين مى كوبد و با دست به آن مكان اشاره مى كند، سپس مى فرمايد: اين جا را بكَنيد. و يارانِ آن حضرت، در آن مكان، گودالى ايجاد مى كنند كه دوازده هزار زره و دوازده هزار شمشير و دوازده هزار كلاه خود را، از زمين بيرون مى آورند.
سپس با صداى رسا ندا مى دهد كه پس از آن دوازده هزار مرد جنگى از عرب و عجم حاضر مى شوند. و آن لباس هاى رزم را بر تن آنان مى پوشاند. و خطاب به آنان مى فرمايد: هر كس اين گونه كه شما لباس رزم بر تن داريد، لباس نپوشيده بود، او را به قتل برسانيد.(۱)
بعضی وقت ها که با خودم فکر می کنم و به این روایت برایم یادآور می شود نمیدانم که جزو کدام دسته هستم آیا این زره و کلاه خود را برتن میکنم یا در مقابل امامم می ایستم و این اعمالی که در این دنیا انجام می دهم برای رضا خداست یا برای رضای بنده ی خدا و ریا است و آیا مورد قبول خداوند تبارک و تعالی میباشد؟
پی نوشت: ۱) الاختصاص: ۳۳۴
