از همراهی ارزشمند دوستان در پست قبلی بسیار سپاسگذارم.
از دوستان بابت اینکه کپشن پست قبلی دیر گذاشته شد عذر میخوام و ان شاء الله دوستانی هم که ملاحظه نکردن مطالعه بفرمایند و نظر بدهند.
اما یکی دیگر از اصول اعتقادی عدل است یعنی بدانیم خداوند هر چیزی را در جای درست خود قرار داده است.
حضرت باری تعالی در قرآن کریم فرموده است
وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَا يَحْتَسِبُ ۚ وَمَن يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِه
ِ سوره طلاق آیه ۳
و او را از جایی که گمان ندارد روزی میدهد؛ و هر کس بر خدا توکّل کند، کفایت امرش را میکند؛ خداوند فرمان خود را به انجام میرساند.
پس چرا باید نگران روزی باشیم که خداوند با عدلش آن را برای هر فرد در نظر گرفته و فرموده آن را از جایی که گمان ندارد روزی میدهم؟
آیا دور از عدالت خدا نیست بندگانی را بیافریند و به حال خود رها کند؟
آیا او از نیاز های انسانی که آفریده بی اطلاع است؟