«اینجا ننشینید! آنجا خوب است!»
مهمان یکی از دوستانم شدم. اصرار داشت که شما بالای مجلس بنشینید و پایین مجلس نباشید! من هم چون عادت داشتم در مجلسها پایین بنشینم قبول نکردم و پایین نشستم!
پس از چندی متوجه شدم، جایی که من نشسته‌ام مناسب نیست؛ چون زن و فرزند میزبان، از داخل اتاق، پیدا بودند و من آنها را می‌دیدم؛ لذا متوجه اصرارهای صاحبخانه شدم و این دفعه خودم سریعا جایم را عوض کردم و به بالای جلسه رفتم. بعدها به کتب حدیثی که مراجعه کردم این روایت ارزشمند را دیدم که امام علیه السلام فرمودند:« مهمان باید در جایی که صاحبخانه معین میکند، بنشیند؛ چون او به مکانهای خانه عالم‌تر از دیگران است!»
چقدر اسلام در این امور به ظاهر کم اهمیت، نکته سنج است! افتخار کنیم به داشتن چنین دین و شریعتی که از کوچکترین شؤون زندگی فردی و اجتماعی تا بزرگترین آن مثل حکومت و‌حکومتداری، اشارات و مطالب صریح و بی‌پرده دارد و ما را هدایت فرموده است!
«حکیمانه» هدایتی الهی و لطفی، معنوی است.
