انتظار رحمت:
بسیاری از کسالتها، دلسردیها، رکودها و عقبنشینیها ناشی از ناامیدی و یأس از رسیدن به کامیابی است.
امید که باشد، انسان جان تازهای میگیرد؛ مثل یک نفسِ[1] عمیق در صبحگاه بهاری که نشاط و سرزندگی را برای انسان هدیه میکند.
علیالخصوص اگر این امید، انتظار رحمت و گشایش از پروردگاری باشد که همهچیز تحت خواست و قدرت اوست و اگر بخواهد تمام قفلها و درهای بسته را برای او بازخواهد کرد:
«لا تَیْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ»[2]
از فَرَج خدا ناامید نشوید.
[1] مفردات ألفاظ القرآن، ص: 369
[2] سوره یوسف، آیه 87