از مرگ نهراسیم
ﺍﺯ ﻣــﺮﮒ ﻧﺘﺮﺳﯿـــم ﺍﺯ ﺍﯾــﻦ ﺑﺘﺮسیم ﮐﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺯﻧــــﺪﻩ ﺍیم ﭼـــﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ما ﺑﻤﯿــﺮﺩ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ خلاقیت. زندگی از زمانی که به تکرار می رسد، متوقف می شود. از مرگ نهراسیم! از این هراس داشته باشیم که انسانیت در درون ما بمیرد. آنگاه ما نفس می کشیم همانند یک کلاغ. از مرگ نهراسیم! از این بترسیم که چیزی برای افزودن به دنیا نداشته باشیم. چرا که مردگان نیز چنین اند! از مرگ فرار نکنیم! از این فرار کنیم که منشا هیچ تفاوتی نباشیم. چرا که سنگ ها نیز منشا هیچ تفاوتی نیستند. از مرگ نترسیم. از مردن بترسیم. از این بترسیم که زنده بودن را زندگی تلقی کنیم. از این بترسیم که هدف فقط ماندن و بودن باشد و نه شدن و رسیدن.
