استغفار و توسل
هر کسی که ارتباطی هر چند ضعیف با خدا دارد، باید به این نکته توجه کند، که شاید حدود الهی و مردم را هر چند کم در برخی مواقع رعایت نکرده است. هوشیاری از این غفلت در نزول بلایا و بیماری های همه گیر مثل اکنون نمود بیشتری پیدا می کند. شاید خداوند می خواهد از این طریق ما را که در درگاهش بی ادبی کرده ایم، ادب کند . پس ادب ما اقتضا می کند که همه به درگاه خداوند توبه و استغفار کنیم. تا خداوند این ویروس منحوس را نابود کند. در واقع استغفار و توبه ما توجه خداوند را دوباره به ما جلب می کند. و یک راهکار معنوی در شرایط فعلی می باشد.خداوند در آیه ۳۳ سوره انفال می فرمایند: «وَمَاکَانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فِیهِمْ ۚ وَمَاکَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ؛ تا تو (پیغمبر رحمت) در میان آنها هستی آنان را عذاب نخواهد کرد و نیز مادامی که به درگاه خدا توبه و استغفار کنند باز خدا آنها را عذاب نکند.» پس توبه و استغفار مانع عذاب و بلای دنیوی می شود. و نیز امام زین العابدین(ع) در دعای أبوحمزه ثمالی می فرماید: «إِلَهِی لَا تُؤَدِّبْنِی بِعُقُوبَتِكَ؛ خدایا! مرا با عقوبتت ادب نكن!»که این عقوبت، مخصوص دنیا است. بحارالأنوار، ج ۹۵، ص ۸۲٫
