یکی از کارآمدترین و مؤثرترین شیوه‌های تربیتی که می‌شود از آن در تبلیغ دین استفاده نمود تشویق است.
تشویق یعنی ایجاد شوق و رغبت در فرد، مبلغ با تأیید رفتار و گفتار مخاطب خود در او ایجاد شوق و رغبت کرده و موجب تکرار و مداومت آن عمل در از سوی او می‌گردد.
هدیه دادن، مشارکت دادن فرد در کار و فعالیتی که دیگران به آن راهی ندارند، لبخند رضایت‌آمیز، پاداش نقدی، تعریف و تمجید و تقدیر در جمع، از جلوه‌های تشویق به شمار می‌رود.
تشویق، محرکی قوی در تغییر مطلوب، رفتار و عقاید است و استعدادهای درخشان و نهفته انسان را ظاهر و شکوفا می‌سازد. معصومین (علیهم‌السلام) به‌کرات از این شیوه مطلوب در تبلیغ دین استفاده
می‌کردند. به‌عنوان‌مثال یکی از کنیزهای امام حسن (علیه‌السلام) شاخه گلی را به حضرت هدیه نمود، ایشان هم آن هدیه را باکمال میل پذیرفتند و در جواب آن هدیه او را آزاد کردند. انس بن مالک می‌گوید:
من به‌عنوان اعتراض گفتم: در مقابل اهداء یک شاخه گل او را آزادی کردی؟! حضرت فرمودند: خداوند در قرآن به ما چنین یاد داده: إِذَا حُییتُمْ بِتَحِیةٍ فَحَیوا بِأَحْسَنَ مِنْهَا؛[1] اگر کسی به شما تحیت گفت،
پاسخش را بهتر از آن بدهید. سپس فرمود: پاسخ بهتر همان آزاد کردن اوست.[2]
[1]. نساء 86.
[2]. جلوه‌هایی از نور قرآن، ص 27؛ به نقل از مناقب، ج 4، ص 18.
