وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْمُسْرِفِینَ
این کلام الهی در قرآن کریم دو بار تکرار شده است. هر دو باری هم که تکرار شده محل بحث در مورد خوراکی ها و خوردنی ها بوده است.
اینکه اسراف در امور غیر خوردنی و آشامیدنی هم جاری است بدیهی است ولی نکته ای که از آیه برداشت می شود به قرینه کل آیه در مورد اسراف در اکل و شرب است.
از آن جایی که آیه مطلق است و قیدی برای کلام خویش ذکر نکرده ما می توانیم بگوییم که :
1. در اسراف مهم نیست از مال خود باشد و یا مالی که به ما بخشیده شده
2. در اسراف مهم نیست که شئ مورد نظر فراوان باشد یا خیر
3. در اسراف دوری از خدا هست چرا که خدا اسراف کاران را دوست ندارد
4. اسراف علاوه بر ضرر به عالم خلقت به نفس مصرف کننده هم صدمه وارد می کند چرا که اگر صرفا همین جهت خوراکی را بگیریم اولین ضرر آن خروج از حد تعادل جسمی و علت اصلی بیماری هاست
5. سبک زندگی قرآنی همراه با عدالت است یعنی نقطه مقابل اسراف در نحوه مصرف کالاها، عدالت یعنی هر چیزی در جای خودش مصرف شود و اسراف یعنی خروج از حد عدالت
6. هر چند دیر ولی می شود به سبک زندگی قرآنی برگشت، آب در محدوده خطر است نیاز نیست صرفه جویی کنیم کافی است از اسراف خودداری کنیم تا هم برای خود زندگی قرآنی و با آرامش تامین کنیم و هم برای آیندگانمان...
