یکی از اعمال بدی که در قرآن نیز مذمت شده است، اسراف و زیاده روی است. هر چند در قرآن، اسراف معنی گسترده ای دارد و همه نوع زیاده روی و تجاوز از حد اعتدال را در بر می گیرد[1]؛ اما اولین معنی که از آن به ذهن می رسد، اسراف اقتصادی است که ما به دنبال آن هستیم.
قرآن درآیه ای از سوره انعام بعد از ذکر نعمت ها و میوه های دنیوی ــ که خدا عنایت کرده ــ می فرماید: «كُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ إِذا أَثْمَرَ وَ آتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصادِهِ وَ لا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُسْرِفينَ؛ از ميوه هاى آنها هنگامى كه ميوه داد بخوريد، و حق [الهى] آن را روز درو كردنش [كه به تهيدستان اختصاص داده شده] بپردازيد، و از اسراف [در خوردن وخرج كردن] بپرهيزيد، كه قطعا خدا اسراف كنندگان را دوست ندارد.»[2] پیام این آیه برای مسولین و مردم مسلمان ما، پرهیز از اسراف و تبذیر است، و پیداست که هر کدام مسولیت های خاص خود را دارند.
مسولین کشور ما باید حواسشان به پول بیت المال باشد که آن را چگونه خرج می کنند. نکند خدای ناکرده در مسیری که نباید خرج شود، خرج شده و بخش های دیگر که به بودجه کافی لازم دارد، معطل بماند.
مسولین کشور باید متوجه باشند که: سرمایه و امکانات کشور باید صرف تولید و بها دادن به توان داخلی شود؛ نه که صرف واردات بی رویه و گمرکات شود. اگر این گونه باشد اقتصاد مقاومتی که ـــ در پی استفاده از تمام ظرفیت های کشور، بدون هدر دادن(اسراف) آنهاست ــ تحقق می یابد انشاالله و کشور به جلو خواهد رفت.
مردم ما نیز باید به مصرف برق و آب و گاز امیت دهند. متاسفانه در کشور ما مصرف انرزی زیاد است و این مسئله باعث مشکلاتی شده و خواهد شد.
پی نوشت
1ــ لسان العرب؛ ابن منظور؛ ج6 ص 243
2ــ انعام/141
