اصلاح دنیا و خرابی دین
معنای روایت(إِذَا صَلَحَ أَمْرُ دُنْيَاكَ فَاتَّهِمْ دِينَكَ.) چیست
این روایت در کتاب تحف العقول ص 359 ذکر شده؛و ترجمه آن اینستکه:
«آنگاه كه كار دنيايت نيكو گرديد به [صحت] دينت بدبين شو.= چون كار دنيايت را نيكو و مرتّب و روبراه ديدى به دين و آئين خود بدگمان شو.»
معنای دنیا را قبلا بیان کردیم و بیان شد که دنیای خوب داریم و دنیای بد...
دنیا با عملکرد ما ؛دو نوع می شود؛دنیا هدف و دنیای دلبستگی و خودبینی و ثروت اندوزی ؛مثل ثروت خدیجه،
و دنیای وسیله و کمک به دیگران و اصلاح فرد و جامعه و فرصت ارتقاء کمالات انسانی و عروج به ملکوت ،مثل دنیای سلیمان و یوسف علیهما السلام...
واضح هست که زیادی بی سابقه و لاحقه ی ؛ملک سلیمان؛نشان از بی دینی و ضعف اعتقادی و ضعف دینداری او نیست.بلکه زیادی ثروت نامشروع قارون؛نشانه اتهام او در دینش و ضعف در اعتقاداتش هست.
صرف اصلاح امر دنیای کسی؛نشانه بدگمانی او و دیگران نسبت به دین او و سوء ظن به او نمی شود. بلکه باید دید این ثروت و اصلاح امور او را به کجا می کشاند روز به روز با اصلاح امر دنیایش؛تلاشش دراداء واجبات مالی و اصلاح امور دیگران و کمک به دیگران وگره گشایی وخیرات؛بیشتر می شود یا کمتر؟
به این روایت را توجه کنیم:
مردى به امام صادق عليه السلام گفت: به خدا كه ما دنياطلب هستيم و دوست داريم دنيا به ما داده شود!
امام عليه السلام فرمود: «دوست دارى با آن دنیا چه كنى؟».
گفت: با آن به خودم و خانوادهام بهرهاى رسانم، صله رحِم به جا آورم، صدقه بدهم و حجّ و عمره بگزارم.
فرمود: «اين، دنياطلبى نيست. اين، آخرتطلبى است».
الأمالي للطوسي: ص 662 ح 1381
پس دنیای تعلقات؛موجب خرابی دین هست نه هر اصلاح و اقبال دنیایی.
