شهید علی شریفی پدرش می گوید: در طول مدتی که در محله خودمان زندگی می کردیم، علی آقا برای همه شناخته شده بود؛ خصوصا به لحاظ ادب و تواضعی که نسبت به من و مادرش داشت.
از سرِکار که به منزل می آمدم، معمولا علی توی کوچه با هم سن و سالهایش، مشغول بازی بودند. تا چشمش به من می افتاد، بازی را رها می کرد و می دوید به طرف من. خیلی مؤدب سلام می داد و می رفت بطرف منزل تا آمدن من را اطلاع بدهد.
این کار علی، معمولا هر روز با آمدن من تکرار می شد؛ فرقی هم نمی کرد کجای بازی باشد. بچه های هم سن و سالش حسابی تحت تاثیر این حرکت علی قرار گرفته بودند.
دوران طلائی ص۳۷ – قربانگاه عشق ص۱۶۴ .
متن عربی حدیث بالا: العبد المطيع لوالديه و لربّه في أعلى علّيّين.
نهج الفصاحه/ص۵۷۸/ ح ۲۰۰۴ –
میزان الحکمة؛ کنز العمال/ج۱۶/ ص ۴۶۷ .
شهدا را یاد کند ولو با یک صلوات شهید علی شریفی .
