یکی از خصوصیاتی که یک شخص روحانی باید داشته باشد، داشتن اعتماد به نفس است. این نکته اخلاقی باید در سفرهای تبلیغی بیش از پیش، خود را نشان دهد.
یک مبلغ موفق باید این حدیث حضرت جواد(علیه السلام) را مد نظر قرار دهد که فرمود: «عِزُّالْمُؤْمِنِ غِناه عَنِ النّاسِ؛ عزّت و شخصیّت مؤمن در بى نیازى و طمع نداشتن به مال و زندگى دیگران است»[1] اگر چه این حدیث در باره بی نیازی از مال دیگران است، اما در زمینه های دیگر نیز قابل استفاده است. کسی که اعتماد به نفس دارد، غالبا احساس استقلال بیشتری در برابر دیگران و مواضع آنها دارد.
یک مبلغ دینی که برای مردم سخنرانی می کند، چه بسا در میان آنان عده ای دکتر و مهندس و حتی اهل علم باشند. در اینجا ممکن است جو مجلس، یک مبلغی که اعتماد به نفس بالایی ندارد، را بگیرد و تاثیر منفی بر منبر او بگذارد؛ اما یک مبلغ با تجربه گرفتار جو مجلس نمی شود و در عین حال که یک منبر متناسب با مقتضای مکان را ایراد می کند، با اعتماد به نفس بیشتری، مجلس را اداره خواهد کرد؛ مثلا اضطراب ندارد که بعد از منبر، یک شخص تحصیلکرده بیاید و نقدی به مطالب او داشته باشد و حتی اگر جواب سوالات آنان را نداشته باشد، دست و پای خود را گم نمی کند(که این آقا فلان مدرک دارد).
----------
پی نوشت:
1ــ الدرة الباهرة من الأصداف الطاهرة با ترجمه (ط - القديمة) شهید اول، ص41
