یکی از نکات مهم طلبگی این است که باید انگیزه، هدف و نیت او الهی باشد و این الهی بودن انگیزه و هدف طلبه باید مستمر باشد. تاریخ حوزه های علمیه، اشخاصی را به خود دیده است که شاید اول با نیت الهی و مقدس شروع به تحصیل علوم دینی کرده اند اما متاسفانه بعد از چند صباحی در اهداف دنیوی غوطه ور شده و بعضا وجود امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) را منکر شده اند.
حضرت آیت الله جوادی آملی حفظه الله در درس خارج خود می فرمودند، "خداوند می فرماید: "هر کس کار نیکی بیاورد، ده چندان آن پاداش دارد، و هر کس کار بدی بیاورد، جز مانند آن مجازات نشود، و بر آنها ستم نرود."[سوره انعام، آیه 160] همان طور که در آیۀ مورد نظر می بینید، خداوند نمی فرماید: "هر کس کار خوب انجام دهد"، بلکه می فرماید: "هرکس کار خوب را با خود بیاورد". معنای آیه این است که انسان باید بعد از انجام کار های نیک و حسنات، شرایطی را مهیا کند، تا بتواند این اعمال صالح را با خود به سرای باقی ببرد."
در دعایی مفصل که منتسب به امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می باشد، می خوانیم: اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا تَوْفِيقَ الطَّاعَةِ وَ بُعْدَ الْمَعْصِيَةِ وَ صِدْقَ النِّيَّةِ[المصباح للكفعمي (جنة الأمان الواقية)، ص: 280]؛ این دعا به این معناست که باید در هر حال با خود زمزمه کنیم که توفیق طاعت و دوری از گناه و راستی در نهاد و نیت و ... را فقط از خدا بخواهیم و در این راه پایدار و مستمر قدم برداریم و مواظب باشیم که از خطوات و گام های شیطان پیروی نکنیم!
