امامت ملکوتی و وجودی حضرت زهرا (سلام الله علیها)
امامت به یک معنا بر دو قسم است: «امامت سیاسی» و «امامت ملکوتی» یا همان مقام وساطت فیض اهل بیت (علیهم السلام). حضرت زهرا (سلام الله علیها) اگرچه امام به معنای زعیم سیاسی نبودند اما واجد مقام امامت ملکوتی و وجودی بوده اند. اصل هم همین امامت ملکوتی و تکوینی است که ریشۀ امامت سیاسی ظاهری محسوب می شود. باید به تفاوت مراتب امامت توجه داشت!
جابر بن عبد الله از پیامبر اکرم ص نقل کرده که فرمودند: خداى سبحان؛ على عليه السّلام و همسر و فرزندانش را حجّتهاى خود بر مردم قرار داده است و آنان بابهاى علم براى امّت من هستند. هر كسى در جست و جوى هدايت توسط آنان باشد. به صراط مستقيم هدايت مىيابد.
ضمناً این امامت سیاسی است که در یک زمان تعدّد نمی پذیرد اما امامت ملکوتی و وجودی، قابلیت جمع در زمان واحد را دارد؛ یعنی مانعة الجمع نیست.
امکان ندارد در یک زمان دو امام به معنای سیاسیِ آن وجود داشته باشد، مثلا در زمان امام حسن و امام حسین (علیهما السلام) فقط امام حسن (علیه السلام) در آن واحد امام بودند، اما امامت دو امام به معنای ملکوتی کاملا ممکن بلکه محقق است.
بارزترین نمونه آن، امامت ملکوتی و قرآنی همزمان علی بن ابیطالب (علیه السلام) و حضرت زهرا (سلام الله علیها) است.
