قیام اباعبدالله الحسین از نگاه ابن تیمیه، پدر معنوی وهابیت، که وهابی ها به او لقب شیخ الاسلام می دهند:
لم یکن فی الخروج لا مصلحة دین و لا مصلحة دنیا، بل تمکن اولئک الظلمة الطغاة من سبط رسول الله حتی قتلوه مظلوما شهیدا و لکن فی خروجه و قتله من الفساد ما لم یکن حصل لو قعد فی بلده. (منهاح السنه النبویه;ج ۴;ص ۵۳۰)
ترجمه: در این قیام هیچ مصلحتی وجود نداشت نه در دین نه در دنیا; بلکه این قیام باعث شد آن سرکشان و ظالمان بر نوه پیامبر دست پیدا کنند و مظلومانه شهیدش کنند. و اگر او در همان شهر خودش می ماند و قیام نمیکرد اینقدر فساد بوجود نمی آمد
تبرئه ی یزید از سوی ابن تیمه، پدر معنوی وهابیت :
و أما قتل الحسين فلم يأمر به و لم يرضي به، بل ظهر منه التألم لقلته. (مجموع فتاوا، ج4، ص486)
ترجمه: و اما به قتل رساندن حسین، او دستور به این کار نداد و به آن راضی نبود بلکه از کشته شدن حسین اظهار غم و اندوه کرد
لما بلغ ذلك يزيد اظهر التوجع على ذلك و ظهر البكاء في داره و لم يسب له حريما أصلا، بل أكرم أهل بيته و أجازهم حتى ردهم إلى بلدهم
(منهاج السنه، ج4، ص472 و 473)
ترجمه: وقتي خبر کشته شدن حسين به يزيد رسيد، قلب او به درد آمد و اظهار ناراحتي كرد و مراسم گريه در خانه اش به پا كرد، به حریم اهل بيت به هیچ وجه اهانتی نکرد ، بلكه آنها را اكرام و احترام كرد و به آنها اجازه داد كه به شهر خود برگردند
