أَوَمَن كَانَ مَيْتًا فَأَحْيَيْنَاهُ وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُ فِي الظُّلُمَاتِ لَيْسَ بِخَارِجٍ مِّنْهَا ۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلْكَافِرِينَ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ... انعام - 122
.
(نور) به معناى آن علمى است که از ایمان متولد مى شود شاهدش روایتى است که شیعه و سنى آنرا از رسول خدا (صلى الله علیه وآله و سلم) نقل کرده اند که فرمود: (هر که عمل کند به آنچه که عالم به آن است خداوند علم به آنچه را هم که نمى داند روزیش نموده آنچه را هم که نمى دانست به او یاد مى دهد) جهت این مطلب روشن است، زیرا وقتى روح ایمان در دل کسى جایگیر شد عقاید و اعمال او هم عوض شده به صورتى که مناسب با ایمان باشد در مى آید، عینا مانند ملکات نفسانى از قبیل فضایل و رذایل که وقتى در نفس پیدا شد رنگ اعمال را هم مناسب با خود مى سازد.
..............................
در کافى به سند خود از زید روایت کرده که گفت : از حضرت ابى جعفر (علیه السلام) شنیدم که در تفسیر آیه (او من کان میتا فاحییناه و جعلنا له نورا یمشى به فى الناس مى فرمود:
.
میت آن کسى است که هیچ چیز نمى داند، و مقصود از (نورا یمشى به فى الناس) امامى است که به او اقتدا کند، و مقصود از (کمن مثله فى الظلمات لیس بخارج منها) آن کسى است که امام خود را نشناسد.
.
مؤ لف: این تفسیر از باب تطبیق کلى بر مصداق است نه اینکه معناى نور، امام باشد چون قبلا هم گفتیم که مقصود از نور، هدایت به سوى قول حق و عمل صالح است و سیاق آیه جز این را نمى رساند.
.
منبع: تفسیر المیزان ج 7
