دینی که تا آستانه قیامت عده دار هدایت مردم است و سلسله انبیا را خاتمه می بخشد نیازمند برنامه ریزی دقیقی از جانب خداوند متعال است. در این برنامه ریزی نمی توان سلیقه ها شخص خاصی را دخیل دانست و آن را از منشاء اراده الهی مستقل محسوب نمود چرا که اگر زمام امور دین به دست مردمی که معصوم از خطا نیستند سپرده شود هرگز ضمانتی برای بقای آن دین و عدم تغییر و تبدیل آن باقی نمی ماند.
برنامه اسلام که به اتفاق همه مسلمین «دین خاتم» است حتما از ناحیه خداوند متعال پی ریزی شده است و در این راستا حتی نظر شخصی و مستقل پیامبر اکرم (ص) نیز دخالت ندارد و به همین جهت در مساله ولایت امیرالمومنین نیز شیعه معتقد به «انتصاب از ناحیه خداوند متعال» است نه «انتخاب از ناحیه شخص پیامبر». این حقیقت در خطبه غدیر نیز بیان شده و انتخاب علی (ع) به عنوان امام، به خداوند متعال نسبت داده شده است. در این خطبه می خوانیم: «اى گروه مردم بدانيد كه: خداوند متعال على بن أبى طالب را بر شما ولى و امام قرار داده ... اى گروه مردم! على را بزرگ و محترم شماريد كه خداوند او را تفضيل و تكريم فرموده است و بدو روى آوريد كه خداوند او را به اين مقام منصوب فرموده است... اى گروه مردم! او از جانب خداوند امام و رهبر است.»
برای مطالعه بیشتر ر.ک: تفسیر المیزان، ذیل آیه ۱۲۴ سوره مبارکه بقره.
الاحتجاح علی اهل اللجاج، ج۱، ص ۵۹.
