انگیزه ی اهل کتاب از «إلقای شبهه» در آیه ی 42 سوره‌ی بقره چیست؟
«وَ لا تَلْبِسُواْ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ... وَ أنتُمْ تَعْلَمُونَ»؛ قرآن کریم انگیزه ی اهل کتاب را در رابطه با مسئله ی إلقای شبهه، کور جلوه دادنِ حق و آغشته کردن آن به امور باطل، به دو عامل باز میگرداند:
عامل اول: «تعصب»؛ جاهلیت کهن و تعصب کینه ی این گروه است، زیرا علم به حقانیت یک مکتب در قلب هر انسانِ آزادهای اثر مثبت گذاشته او را به پذیرش حق رهنمون خواهد ساخت، اما اگر این حقیقتِ مشهود در قلبِ فرد، اثر منفی از خود بر جای گذاشت معلوم میشود که داعیه ی او برای ستیز با حق زیاد است. و این خصوصیت انسانهای عنود، لجوج و متعصب است.[1]
و عامل دوم: «ترس»؛ ترس از مواجه با مردم و مشخص شدن چهره ی درونیشان، این عده را بر ارتکاب چنین اموری جری ساخته بود.[2]
[1]. ر.ک: همان، ص93.
[2]. چنانکه آیات 71 تا 75 سوره ی آل عمران بر این مطلب اشاره دارد.
