ایستگاه آخر
هیچ آغازی بی پایان نیست. هر رونده ای از ابتدای حرکت، ایستگاه آخر خود را نگاه می کند. چشمانش در انتظار ایستگاه آخر است. دائما با خود زمزمه می کند، آیا می رسم؟ آیا نمی رسم؟ نکند با مانعی برخورد کنم؟ آیا همراهانم تا ایستگاه آخر با من خواهند آمد؟ رسیدن به ایستگاه آخر بسیار هیجان انگیز است.
انقلاب اسلامی هم پایانی دارد. ایستگاه آخر انقلاب اسلامی کجاست؟ قرار است به کجا برسیم؟ نکند رسیده ایم و خودمان خبر نداریم؟ ایستگاه آخر انقلاب اسلامی، تمدن نوین اسلامی است.
رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره توقف گاه آخر انقلاب اسلامی می فرماید: «مطلب اوّل اين است كه خط كلّى نظام اسلامى چيست؟ اگر بخواهيم پاسخ اين سؤال را در يك جمله ادا كنيم، خواهيم گفت خط كلّى نظام اسلامى، رسيدن به تمدّن اسلامى است.» (بیانات در دیدار اساتید، طلاب و فضلای حوزه علمیه قم، 14/7/1379)
در جهان امروز، حق و باطل به شکل ترکیبی و همه جانبه با هم درگیر شده اند و برای یک پیروزی تاریخی می کوشند، رمز سربلندی جبهه اسلامی، تمدن سازی نوین اسلامی است. تمدن نوین اسلامی یعنی عینیت بخشیدن به مجموعه گزاره های فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و... اسلام که ثمره آن شکل گیری حیات طیبه برای آحاد جامعه اسلامی است.
به عبارت دیگر تمدن مجموعه ای از دستاوردهای مادی و معنوی بشر در قلمرو کشور، منطقه و یا محدوده مشخص است که در قامت ساختارهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... نمود و ظهور پیدا می کند و سبک زندگی نوینی را برای او به ارمغان می آورد. یعنی قرار است در انقلاب اسلامی ساختارهای کهنه و مادی غربگرایان کنار گذاشته شود و ساختارهای جدید، به روز که انسان را به معنویت و پیشرفت های سالم دعوت میکند، پدید آید.
اگر آغاز انقلاب اسلامی فروپاشی حکومت سلطنتی پهلوی بوده است، ایستگاه پایانی آن تحقق تمدن نوین اسلامی است.
