ایمان به خداوند متعال:
وَ آمِنُوا بِما أَنْزَلْتُ مُصَدِّقاً لِما مَعَكُمْ وَ لا تَكُونُوا أَوَّلَ كافِرٍ بِهِ وَ لا تَشْتَرُوا بِآياتِي ثَمَناً قَلِيلاً وَ إِيَّايَ فَاتَّقُونِ (سوره مبارکه بقره، آیه41)؛ ترجمه: و به آنچه نازل كردهام قرآن ايمان بياوريد كه نشانه هاى آن با آنچه در كتابهاى شما است كاملا مطابقت دارد، و نخستين كافر به آن نباشيد، و آيات مرا به بهاى ناچيزى نفروشيد به خاطر در آمد مختصرى نشانه هاى قرآن و پيامبر اسلام را كه در كتب شما موجود است پنهان نكنيد و تنها از من و مخالفت دستور من بترسيد نه از مردم.
بعضی از مفسران در مورد شأن نزول این آیه شریفه از امام باقر علیه السلام روایت کرده اند: حيى بن اخطب، و كعب بن اشرف، و جمعى ديگر از يهود، هر سال مجلس ميهمانى پر زرق و برقى از طرف يهوديان براى آنها ترتيب داده مىشد، آنها حتى راضى نبودند كه اين منفعت كوچك به خاطر قيام پيامبر اسلام صل الله علیه و آله از ميان برود، به اين دليل و دلائل ديگر آيات تورات را كه در زمينه اوصاف پيامبر ص بود تحريف كردند، اين همان«ثمن قليل» و بهاى كم است كه قرآن در اين آيه به آن اشاره مى كند. (1)
در این آیه شریفه به چند دستور اشاره می کند: 1-ایمان به آیاتی که پیامبر اسلام آورده است، 2-قرآن تصدیق کننده کتابی است که در نزد خود آنها بود، 3- نبودن جزء نخستین کافران به قرآن وپیامبر، 4-فروش آیات الهی با بهای اندک، 5-فقط پزهیز از خداوند.
در مورد سه می فرماید: - نبودن جزء نخستین کافران به قرآن وپیامبر، یعنی اگر عرب ها و بت پرست ها به قرآن و پیامبر ایمان نیاورند جای تعجب نیست اینکه شما با وجود تصدیق کتاب شما توسط قرآن و نشانه هایی که در کتاب شما آمده است، پس نباید کافر به قرآن باشید.
برای مطالعه بیشتر مراجعه شود به تفاسیر نور، مجمع البیان، المیزان، آسان ذیل همین آیه مورد بحث.
-------------------------
1-مجمع البيان ذيل آيات مورد بحث.
