بارقه ای از امید
جلسه تبلیغات انتخاباتی مفصل و شلوغی ترتیب داده شده بود. هر کس با پریشانی از وضع موجود و ذهنی آشفته با خویش برگه ای از مشکلات همراه داشت و به امیدی در آن جلسه حاضر شده بود که دردهای خویش را با او بگویند، تا بارقه ای از امید بر قلب آنها بتاباند.
تا اینکه بعد از چند دقیقه انتظار وارد شد. در جایگاه خویش قرار گرفت. در ابتدا با نام و یاد خداوند شروع کرد. با نرم خویی ارتباطی تأثیر گذار برقرار نمود تا بتواند مجلس را در دست گیرد. سپس به طور واضح و آشکار شروع به صحبت کرد از انتخابات، از مجلس از هدف از انتخاب نماینده و اینکه شخص انتخاب شده نماینده آنهاست و در جهت رفع مشکلات و نا بسامانی ها می کوشد.
سپس آنها را توجیه نمود شخصی را انتخاب نمایند که شایسته باشد چرا که؛ با انتخاب نا مناسب خویش وضع آشفته را می دیدند و از درون می نالیدند اما، چاره ای نبود باید صبر می کردند تا شاید نماینده جدید بتواند دردی از آنها دوا نماید.
بعد از بیان صحبت ها و برنامه های مدنظر خویش سپس به درد دل های مردم از مشکلات اقتصادی، از بی کاری اعضای خانواده اش، از هزاران مشکل …..که برای هر کدام نمی دانستند چه دارویی تهیه نمایند گوش نمود، با روح مهربانی، رأفت، سعه صدر، آرامش بر اساس دلیل و منطق و سنجیده آنها را توجیه کرد و هر کدام که آگاهی کافی نسبت به صحبت ها نداشت یکی یکی به طور روشن بیان نمود.
سپس به آنها وعده داد اگر انتخاب شود حتما در حد توان خویش مشکلات را برطرف نماید. بعد از صحبت های او انگار تازه مردم جان گرفته باشند امیدی دیگر یافتند از او تشکر نمودند و سعی کردند با انتخاب شایسته خویش سرنوشت بهتری را برای خویش رقم بزنند. آن روز احوال و افکار مردم آرام تر شد و به امید انتخاب فرد شایسته جلسه را ترک کردند، او هم با یاری خداوند آنها را راهنمایی نمود و با خوشحالی جلسه را با ذهنی آرام ترک نمود. «عنه علیه السلام :أحسَنُ الکلامِ ما زانَهُ حُسْنُ النِّظامِ ، و فَهِمَهُ الخاصُّ و العامُّ؛ امام على علیه السلام : بهترین گفتار آن است که به حسن ترتیب و نظم آراسته باشد و عالم و عامى آن را بفهمند.»
منبع: میزان الحکمه جلد دوّم، محمّد محمّدی ری شهری، صفحه 17، غرر الحکم : 3304.
مطالب مرتبط
فرصت پرواز
