قبلا ها که جنگ زیاد تر بود، کشوری که توی جنگ می باخت، ممکن بود شکستش رو قبول کنه ولی تا جایی که میتونست حاضر به بردگی نمیشد، و در عوض به کشور پیروز مالیات میداد، نهایتا با پرداخت مقدار قابل توجهی، جان و مال و ناموسش رو حفط میکرد و مستقل میموند.
فکرشو بکن کشورت مجبور باشه برای یه کشور دیگه کار کنه، برده ی این کشور باشه، اونم بدونه جنگ، بدون اینکه بتونی جلوش رو بگیری، چون دشمن داخل خودمونه و فقط به خاطر اینکه بالای سری های کشورت، مغزشون زنگ زده!
حالا فکر کن یکی از خارج کشورت بیاد و بزنه یه ایرانی رو بکشه یا ... ، تو هم نتونی بهش چپ نگاه کنی، چون بالاسری ها یه قرار داد امضا کرده اند که اون قاتل باید بره توی کشور خودش محاکمه بشه، و کشور خودش هم چون برای اون ایرانی اهمیتی قائل نیست....
خوب حالا از فکر بیا بیرون، فکرشم خنده دار بود، نه؟!
خوب واقعیت اینه که زمان پهلوی، یعنی همین 40-50 سال پیش، این اتفاق واقعا افتاده و چه اشک ها که به خاطر این واقعیت از هموطنامون در اومده؛
حالا اگه دوباره بخونی احتمالا این فکر گریه دار خواهد بود.
