هر اعتقاد و باوری دارای آثار و نتایجی است. مثلا کسی که باور دارد روزی وجود دارد که باید در آن روز جوابگوی گفتار و رفتارش باشد سعی می کند مراعات کند، اما کسی که فاقد این باور است فقط به خود فکر می کند و نیاز خود را می بیند. کدام نگاه زیباتر است؟ محاسبه اعمال، که مانع بسیاری از خطاها می شود، یا باوری که با مصونیت دادن به انسان اجازه هر کاری را می دهد حتی ظلم و تجاوز به حقوق مردم؟! باوری که انسان را دعوت به نیکی می کند و برای آن پاداش زیادی قرار می دهد یا باوری که عقیم و بی تفاوت است و فقط لذت خود شخص را می بیند؟ باوری که زندگی انسان را جاودان و همیشگی می داند یا باوری که انسان را فانی و ازبین رفتنی میداند؟ باوری که به انسان هویت می دهد و به خدا متصل می کند یا باوری که از پوچی سر چشمه گرفته و به پوچی و افسردگی منتهی می شود؟ باور کنیم، باور به معاد جهان را زیباتر میکند.