با تشنگان کرامت؛ دلتنگ کرامت
دلتنگ کرامت
- " صَبَرْتُ عَلَى حَرِّ نَارِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَنِ النَّظَرِ إِلَى كَرَامَتِكَ"(دعای کمیل)
کرامت خدا، یعنی فضل فراگیر خداوند که دیگران را مجذوب خود می کند، مانند علم، بلندمرتبگی و عزت، قدرت، حیات، رحمت، بخشش و... که همه هستی و موجودات را در بر می گیرد(المیزان، ج19،ص170).
کسانی که مسافر بودن خود را باور دارند، همواره در آرزوی رسیدن به معدن عظمت و کرامت و محو تماشای جلال و اِکرام خدایند و غیر او را فراموش کرده اند.
اینان خدا را برای خرمایش نمی خواهند و از آتش جهنم هم بیمناک نیستند اما دوری از کرامتِ دوست، از هر چیزی برایشان دردناک تر است.
محورِ زندگی اینان خداست نه لذت های دنیوی و اگر چیزی را می خواهند برای رسیدن به کرامت خداوند است...
خدایا، ذره ای از این حالِ حضرت امیر(ع) و امام حسین(ع) را به ما بچشان.
