تازه کردن ایمان؛ گونه ای تلاش:
پيامبر(ص)، گواه و بشارتگر و هشداردهنده و چراغى تابناک در راه رسیدن به خداست. او و امامان و بندگان خالص خدا، مقام هدایتگری و گره گشایی در معرفت و معنویت را بر عهده دارند و توسل به آنان، به معنای پذیرش برتری وجودی و تقرّبی آنان به خدا در مقایسه با دیگران و در راستای پذیرش اراده خدا و پرهیز از پرستش غیر خدا حتی خود انسان قرار دارد. بزرگی خدا و ضعف عمومی انسان، می طلبد که انسان در حرکت خود، افرادی را که از نظر وجودی شدت و قدرت دارند، واسطه کسب فیض و معنویت کند و از مراتب خداخواهی و ادب دعای آنان بیاموزد و ایمان خود را تازه کند و چه کاری برتر از تازه کردن ایمان با تماس دمادم با روشنایی و نور امام حسین(ع) و یارانش؟! صحبت و معاشرت و بیداری خواهیِ دل و کانون اصلی وجود انسان و تماس با جان‌‌های عاشق و روشن، غبار از دلش برمی گیرد و به ایمان عمیق تر و یقینی روشن تر می‌‌انجامند.
