به سوی تعالی(صداقت)
خواست خداوند از انسان، راستی و درستی و ایجاد سازگاری و تناسب میان عقاید، عواطف و احساسات و هیجانات، خواست و اراده، کردار و گفتار(صداقت) است. پاداش های خدا نیز برای راستگویان است(احزاب،۲۴). بر این اساس، امام حسین(ع) زندگی خود را بر قاطعيت، صراحت و صداقت استوار ساخته و از دورویی و دو رنگى، ریا و نفاق بیزار است. زندگی او، سر مشق ماست تا دروغ های کوچک را به گردابی از دروغ‌ها و سوءتفاهم‌هایی که ما را به ناکجاآباد می کشاند نسپاریم و مرز باریک و مبهم فکت(حرف با سند و معتبر) و فیک(حرف بدون سند و دروغ) را بازشناسیم و بکار ببندیم. گرم کردن تنور نفاق و ریا و ظاهربینی در این زندگی راه ندارد و قلب با زبان دو مسیر متفاوت را نمی روند. امام حسین(ع) مرزبان حقیقت است و به دیگران چیزی نمی گوید که دوست دارند بشنوند و از دروغ شاه راهی برای رسیدن به موفقیت نمی سازد؛ چون می داند که فرض شوخی بودن قیامت یا جدی نبودن حساب و کتاب، دروغ دانستن آیات قرآن است و هر دعوتی که چنین حرفی در آن زده شود، دعوت به انحراف از حق است. زندگی صادقانه، در دام جَو سازیهای دروغینی نمی افتد که ایمان و امان را نابود کند. رفتار اجتماعی او بر هوشمندی و چشمان بازی استوار است که در مقابل دشمنان پلک بر پلک نمی گذارد و لو در رنج بیافتد. تعظیم به مقام امام حسین(ع) و تکریم او باید در ما نیز چنین معرفتی ایجاد کند که ما را به خدا نزدیکتر کند و از تعداد خطاهای زندگی ما کم کند و در چارچوب خواست خدا، بدون دروغ و نسبت ناروا شکل گیرد.
