با قافله سالار نور در تماشا، تکاپو و تعالی ۱۳
به سوی تعالی(زبان بهداشتی)
آن که از رذیلت به فضیلت عبور کرد و فرشته‌خوی شد او عبرت گرفته است. زبان انسانِ خداجوی، بهداشتی و کنترل شده است و از اظهار نظر برخلاف باورهایش و درباره چیزى که نمى‌داند، پرهیز مى‌کند(نور، ۱۵). او پیش داورى نمى‌کند(زمر،۱۸) و در پس داوری هم منصف است. او حق را مخفى نمى‌کند و مى‌گوید، حتى اگر به ضرر خود یا نزدیکانش باشد(بقره،۴۲) و آرام سخن مى‌گوید و آرام رفتار مى‌کند(سوره لقمان،۱۹). امام حسین(ع) که در میان مردم زندگی می کرد، زبانی سرشار از صداقت و محبت عشق و وفا و رافت به وقت روبرو شدن با مظلوم و جسارت و رشادت و شجاعت در مقابل ستمگران داشت. او در سخت ترین شرایط جنگ، با زبان دعوت، تبیین و تفکر با مردم سخن گفت.
