با قافله سالار نور در تماشا، تکاپو و تعالی۱۸
شهید تماشا:
امام حسین(ع) از تماشای قرآن و پیامبر قرآن و قرآن ناطق آموخته بود که زندگی زیباست، امّا دریافته بود که زیباتر از آن، مردن در راه خداست. او دستهای روشنی خواه خود را به سوی جاریِ نور و سرور کشید و گرچه به ظاهر خاموش شد اما سراسر آواز برای جویندگان حقیقت شد. او زندگی اش را مبتلا به مرداب تیره ای که هیچ زمزمه و واکنشی ندارد، تبدیل نکرد. او از دل حزن هایش، جویباری ساخت زلال، پُر جنب و جوش، پر شور و شوق و نغمه‌خوان که حتی در غم هایش شادمانه صلای "ما رایت الا جمیلا" سر می دهد و جهان را به روشنایی فرا می خواند و از حضیض آن گودال، که نشانه پستی دشمن بود؛ بذر بلندی و عزّت پروراند و عروج یافت و خود را از عشق به اوج فرابرد.
